16 :47, uèi France Infos inventa mantunas « lengas occitanas », segur qu’o faguèt ambe libres de sapients de las universitats francesas, aquestas que mèsclan dialèctes e lengas, aquestas que coma en anglés sábon pas la diferéncia entre lengatge e lenga, etc…La sociolingüistica francesa es malauda del bonapartisme intellectual que mata los professorats de las universitats d’aqueste Estat centralista, e las cronicas de France Infos… e donc la credibilitat informativa de tota l’estacion.
La cronica de France Infos èra per parlar de l’istòria dels mots. L’idèa èra bona.
Me demandi francament se los jornalistas franceses fan exprès de pas anar veire çò que los lingüistas europèus díson de l’occitan, car en matièra lingüistica los franceses per l’occitan pènsan que es la lenga dangierosa, car la pensan mòrta mas sempre se reviscòla. E l’expression Midi o Langue d’Oc ajuda bravament per pas parlar seriosament de la lenga occitana, e d’una politica lingüistica per l’occitan. Son expressions que l’Education Nationale se fa una jòia d’emplegar, dividir per regnar e freanr lo despertar lingüistic. Alara quand de defenson o promotor de l’occitan l’emplegue me fa cagar !
Es coma sabem dempuèi un bèl briu que LA LENGA occitana pausa un problema als politicians franceses ; ara al XXIen sègle, an acceptat de tractar lo problèma francés aqueste en parlar de « culture occitane », e adara la cultura occitana es a totas las salças, coma lo « patois » o la « langue régionale »…E jamai d’ignorància universala francesa !! Mas la lenga occitana e sa dignitat, pas brica tanpauc, ben al contrari, díson aital que los defensors o promotors de LA LENGA son d’extremistas, quand se vòl pas aver un gos, se parla que pòrta la ràbia.
La cronica de France Infos èra per parlar de l’istòria dels mots. L’idèa èra bona.
Me demandi francament se los jornalistas franceses fan exprès de pas anar veire çò que los lingüistas europèus díson de l’occitan, car en matièra lingüistica los franceses per l’occitan pènsan que es la lenga dangierosa, car la pensan mòrta mas sempre se reviscòla. E l’expression Midi o Langue d’Oc ajuda bravament per pas parlar seriosament de la lenga occitana, e d’una politica lingüistica per l’occitan. Son expressions que l’Education Nationale se fa una jòia d’emplegar, dividir per regnar e freanr lo despertar lingüistic. Alara quand de defenson o promotor de l’occitan l’emplegue me fa cagar !
Es coma sabem dempuèi un bèl briu que LA LENGA occitana pausa un problema als politicians franceses ; ara al XXIen sègle, an acceptat de tractar lo problèma francés aqueste en parlar de « culture occitane », e adara la cultura occitana es a totas las salças, coma lo « patois » o la « langue régionale »…E jamai d’ignorància universala francesa !! Mas la lenga occitana e sa dignitat, pas brica tanpauc, ben al contrari, díson aital que los defensors o promotors de LA LENGA son d’extremistas, quand se vòl pas aver un gos, se parla que pòrta la ràbia.
E tot aquò me fa enrabiar !
Quand sus las matièras lingüisticas los franceses seràn candidats serioses per poder fargar politica per la diversitat ; e aquò vòl pas èstre botar un S a occitan !
Me recordarai sempre un jorn a la Librariá Mollat a Bordèu que Claude Hagège diguèt dins un recanton de frasa : « …. gascon et occitan … » Aital a l’escondut, se parlèt en dividir per regnar ! Es lo trabalh del Collège de France que vòl aquò ? Li expliquèri que, quand soi a Niça m’expliquèt una vièlha que parlavi niçard, e quand soi en Bearn es un comerçanta que me diguèt que parlavi bearnés ; alara cal tornar díser que soi d’Agen pel meu parlar occitan, e que disi occitan mas que soi convençut de la diversitat magnifica que pòrta totas las faiçons de se dire occitan e de parlar occitan...
Me recòrdi tanben la sòrre del cantaire Guí Bonnet d’Avinhon que me demandèt d’ont èri en Provènça per « parlar tant ben lo provènçau… » E Guí Bonnet de li explicar que mon « provènçau » èra del costat de Bordèu ! « -Fistre ! » I aviá quicòm que li escapava.... La coneisséncia sus sa pròpria lenga car la parlava pas !
Alara quand los franceses sábon pas çò que es la lenga occitana, se deurián calar ! E disi aquò especialament als lexicografes franceses que fan diccionaris de totas menas, diccionaris sus diccionari en reproduissent las errors dels aujòls franceses, dels assimilats occitans que nègan aital lor país e fan foncionar la vergonha d’aver abandonar l’èime del país occitan, e dels universitaris de tot escantilh ; alara que la sociolingüistica es una sciéncia nòva, e que a plan ajudat l’occitan per saber çò que èra, ES UNA LENGA DAB/AMB/AMÉ DIALECTES, mas nos entendem e comprenem. Que París o sapièsse !
