Ipercapitalisme es descrivut per Paul Ariès...

... mas es una vièlha Istòria. « Le mésusage » es lo títol del libre de Paul Ariès, es un libre que conselhi.

Dins l'ostal del president

Vist dins Siné Hebdo.

En Vacanças se podrà pensar a las qualificacions

Tot parier, aquò voldriá dire que mantunes son capables mai que d'autres d'apréner tal trabalh puslèu que tal autre. aital los nòbles èran aquí per governar la populassa, lors filhs èran aital faits per governar. Aital mantunes professors pensan que lors filhs seràn atanbne dels melhors professors qu'els, mas professors. Alara coma la societat es complèxa, dins las granda familha, los cadets èran siá fait per èstre avesque, o guerrièr, lo primièr de la familha èra l'eiritièr de las tèrras, donc forçadament considerat tal lo melhor per la gestion. . . Dins la meteissa via d'esperit los Escosseses serián tal los ciutadans de religion josiva e los Catalans aprosmats de lor sòus ... donc de sa gestion ? Pareis que lo monde es ben fait ! Aquò se sona la pre-determinacion, o las castas en Índia. Lo complèxe es puslèu una autra faiçon de veire lo monde, e pensi que lo mendicant es atanben capable de gerir sa moneda que lo ric que sap quitament pas crompar las planatas e las potingas, o un palon, en çò de Leroy Merlin, lo dissabte aprèp-miègjorn car a pas d'autres jorns per plantar dins l'òrt. Aqueste dessenh es pron interessant filosoficament, e pas sonque per l'actualitat que pòrta.

"Frontières naturelles"

Gràcia a aqueste concèpte de "Frontières naturelles" França a fondat un fum de guèrras europencas, un fum de diplomàcia tòrta, las mans de l'Estat francés son aital sangnosas, e ges exemplaris per la gestion en patz del continent europèu. Aquesta idèa d'Estat economicament viable (se cal questionar ça que là sobre la viabilitat economica del Liechtenstein, Monègue, Luxemborg, Sant Marino, Andòrra, etc. que pas un nacional-egemonista francés se pausa la question, mas per Corsèga, Occitània, Ossètia, Abkhàsia, Kossòvo, Montenegro, Catalonha, Euskal Herri, Aragon, los egemonistas-etnistas franceses e espanhòls, si se la pausa la question), es tanben una autra version. Aital se refusa a un Assèt d'aver l'independéncia, o un Abkhaz de trapar una autra via d'organizacion que la via de Tbilissi.

Gràcia a aqueste concèpte de "Frontières naturelles" los pòbles occitan, basco, catalan son estats dividits en dos o tres per fargar una ciutadanetat francesa e espanhòla, o italiana (Garibaldi faguèt Itàlia sobre l'esquina occitana). Los Pirinèus, contrariament al mite de l'educacion franchimanda, son pas unas "Frontières naturelles"; ni mai los Alps quand lo reialme èra un Estat de l'Empèri germanic e que se sonava Reialme d'Arle o Borgonha segonda.

Lo dessenh illustratiu -aquí- pausa lo problèma de la plouc-actitud francesa. Es ben aiçò que cal combatre, l'ignorança francesa. Soi pas segur ça que la que l'esquèrrisme francés donèsse la solution enriquidoira a la pensada francesa.

Encara un còp: lo modèl francés es pas un modèl per Occitània.

Umor francés sobre Corsèga

Es una istòria còrsa ... l'Istòria de l'amic de Naboleon Ier qu'a agut de recebre una manifestacion contra urbanizacion organizada pels poders franceses, la prefectorala autoriza la basteson pertot per una elita francesa que destrusís aital l'iscla miègterranenca, fins ara preservada (podem comparar amb los Balears). Los nacionalistas còrses son dintrats dins l'òrt sense autorizacion.

L'ostal èra un ostal d'un cineasta francés, cineasta que faguèt un fum de moneda ambe mantunes filmes, que un es titolat "l'istòria còrsa"... Lo dessenh aqueste es estat publicat dins lo primièr numèro de la revista que se vòl lo contra-fuòc a la revista nacional-egemonista francesa, e ça que là supausadament umoristica, Charlie Hebdo.

L'umor francés es de tot biais, centralista e democratic, tot parier que lo sovietisme. L'umor francés fa sovent cagar per son nacionalisme que sembla fòrça a la pròsa de Jourdain dins la peça de Molière.