Ipercapitalisme es descrivut per Paul Ariès...

... mas es una vièlha Istòria. « Le mésusage » es lo títol del libre de Paul Ariès, es un libre que conselhi.

Dins l'ostal del president

Vist dins Siné Hebdo.

En Vacanças se podrà pensar a las qualificacions

Tot parier, aquò voldriá dire que mantunes son capables mai que d'autres d'apréner tal trabalh puslèu que tal autre. aital los nòbles èran aquí per governar la populassa, lors filhs èran aital faits per governar. Aital mantunes professors pensan que lors filhs seràn atanbne dels melhors professors qu'els, mas professors. Alara coma la societat es complèxa, dins las granda familha, los cadets èran siá fait per èstre avesque, o guerrièr, lo primièr de la familha èra l'eiritièr de las tèrras, donc forçadament considerat tal lo melhor per la gestion. . . Dins la meteissa via d'esperit los Escosseses serián tal los ciutadans de religion josiva e los Catalans aprosmats de lor sòus ... donc de sa gestion ? Pareis que lo monde es ben fait ! Aquò se sona la pre-determinacion, o las castas en Índia. Lo complèxe es puslèu una autra faiçon de veire lo monde, e pensi que lo mendicant es atanben capable de gerir sa moneda que lo ric que sap quitament pas crompar las planatas e las potingas, o un palon, en çò de Leroy Merlin, lo dissabte aprèp-miègjorn car a pas d'autres jorns per plantar dins l'òrt. Aqueste dessenh es pron interessant filosoficament, e pas sonque per l'actualitat que pòrta.

"Frontières naturelles"

Gràcia a aqueste concèpte de "Frontières naturelles" França a fondat un fum de guèrras europencas, un fum de diplomàcia tòrta, las mans de l'Estat francés son aital sangnosas, e ges exemplaris per la gestion en patz del continent europèu. Aquesta idèa d'Estat economicament viable (se cal questionar ça que là sobre la viabilitat economica del Liechtenstein, Monègue, Luxemborg, Sant Marino, Andòrra, etc. que pas un nacional-egemonista francés se pausa la question, mas per Corsèga, Occitània, Ossètia, Abkhàsia, Kossòvo, Montenegro, Catalonha, Euskal Herri, Aragon, los egemonistas-etnistas franceses e espanhòls, si se la pausa la question), es tanben una autra version. Aital se refusa a un Assèt d'aver l'independéncia, o un Abkhaz de trapar una autra via d'organizacion que la via de Tbilissi.

Gràcia a aqueste concèpte de "Frontières naturelles" los pòbles occitan, basco, catalan son estats dividits en dos o tres per fargar una ciutadanetat francesa e espanhòla, o italiana (Garibaldi faguèt Itàlia sobre l'esquina occitana). Los Pirinèus, contrariament al mite de l'educacion franchimanda, son pas unas "Frontières naturelles"; ni mai los Alps quand lo reialme èra un Estat de l'Empèri germanic e que se sonava Reialme d'Arle o Borgonha segonda.

Lo dessenh illustratiu -aquí- pausa lo problèma de la plouc-actitud francesa. Es ben aiçò que cal combatre, l'ignorança francesa. Soi pas segur ça que la que l'esquèrrisme francés donèsse la solution enriquidoira a la pensada francesa.

Encara un còp: lo modèl francés es pas un modèl per Occitània.

Umor francés sobre Corsèga

Es una istòria còrsa ... l'Istòria de l'amic de Naboleon Ier qu'a agut de recebre una manifestacion contra urbanizacion organizada pels poders franceses, la prefectorala autoriza la basteson pertot per una elita francesa que destrusís aital l'iscla miègterranenca, fins ara preservada (podem comparar amb los Balears). Los nacionalistas còrses son dintrats dins l'òrt sense autorizacion.

L'ostal èra un ostal d'un cineasta francés, cineasta que faguèt un fum de moneda ambe mantunes filmes, que un es titolat "l'istòria còrsa"... Lo dessenh aqueste es estat publicat dins lo primièr numèro de la revista que se vòl lo contra-fuòc a la revista nacional-egemonista francesa, e ça que là supausadament umoristica, Charlie Hebdo.

L'umor francés es de tot biais, centralista e democratic, tot parier que lo sovietisme. L'umor francés fa sovent cagar per son nacionalisme que sembla fòrça a la pròsa de Jourdain dins la peça de Molière.

Morositat contra-ròtlada en Euskal Herria

Deia sembla gaire segur...

Fun Fun in Paris

Palatz de l'Elisèu es un endreit que sembla èstre una residéncia republicana, coma d'autres còps se parlava de residéncia reiala.
Lo teatre de Guignol es un teatre critic importat de Lyon, importat a París aquí.
Per temps de crisi, s'i anirà a pè, aquí tanben.

Oh, Touloooooouuuuuus'

Expression del ridicul e nacionalisme francés

Reialme oblidat : Reialme d'Arle

Me sembla important de far saber aqueste Reialme d'Arle, que s'en va dels Alpes dinca la mar nòstra, Miègterranèa ; èra una clau economica pel Sant-Empèri germanic. Aqueste reialme concernís l'Istòria que far Occitània uèi, al meteis nivèl que lo Ducat d'Aquitània de l'autre caire. Malastrosament, ai trapat pauc de libre e de causòtas istoricas sul territòri politic aqueste, se n'avètz ... mercés de m'indicar aiçò.

Metafòra

Gestion francesa d'Occitània

Observem los franceses !

« I a 75 lengas en França » :

perqué díson aiçò los franceses ?

Acabi de recebre aqueste corrièl, que me sembla duèrbe pron ben lo debat.

Date: jeudi 12 Juin 2008, 17 h 24
Bonjorn,

Lèu fait :

1) Se se cita la lista de las 75 lengas de França del rapòrt de Cerquiglini, çò important es de destacar que per la França metropolitana compta plan coma lengas territorializadas istoricas las uèit lengas que citam de longa. Atal, cal citar la lista amb las lengas numerotadas.

2) Se pòt dire que l'utilizacion de la mencion per de jornalistas o d'autres de "las 75 lengas de França" sens explicacion : a) Siá es faita per far creire qu'en França metropolitana (perque las gents an pas idèa dels territòris d'oltra mar) i a pas que "un fum de lengas localas pichonetas". Cal veire qu'aquò s'aplica a l'occitan, unicament o en prioritat. Dison o daissan entendre que i a "de lengas d'Òc" o "de lengas occitanas" al plural. La rason es evidenta : la zòna de l'occitan es fòrça mai granda que las autras. Totas las lengas ditas "regionalas" son dins de situacions analògas dins l'Estat francés. Empacha pas mens que l'occitan es un cas completament especial : a causa de l'istòria e a causa de l'importància de sa zòna dins l'exagòn, es la sola lenga que meta prigondament en causa la mitologia nacionalista francesa (Poirián copar de França Bretanha, Alsàcia, Euzkadi, Catalonha del nòrd, Corsega...., França demorariá França. Ser ne copas Occitània, non. Jòga non pas d'aquel punt de vista de l'independéncia d'aquelas zònas, mas dins la mitologia nacionalista francesa. L'occitan i es "indigestible"). Son estats forçats - siá de dire que l'occitan "existís pas" (cf lo "gRRRlingüista" Gaston Paris) - siá de dire qu'es "un francés del sud", un "francés bis" (dos mejans ajudan a aquò : la mapa de las lengas dins l'exagòn e non pas un encastre mai ample, e l'expression "lenga d'Òc", a causa de sa simetria enganaira amb "lenga d'Oil") - siá de dire qu'es pas una lenga unica, mas un ensemble de lengas). b) siá mòstra l'incompeténcia e la manca de professionalisme de los que te sortisson aquò.

3) Se pòt remarcar tanben que, se Cerquiglini compta coma de lengas diferentas las "lengas d'Oïl" (mentre que compta l'occitan coma una sola lenga), es que pòt pas faire autrament : se comptava totas las variantas d'Oil coma una sola lenga, seriá forçat de considerar que lo francés oficial es pas qu'una varianta, un dialècte d'aquela lenga. Per comptar lo francés oficial coma una lenga al sens plen, es forçat de comptar las variantas d'Oil tanben coma de lengas. (La realitat, es que l'occitan tal coma l'entendèm dins sa varietat es ben una lenga - mentre que originàriament çò qu'apèlan lo francés es pas solament un dialècte, es pas solament lo francilian, es una forma sociala elaborada a partir d'un dialècte, per la pichòta minoritat de poder d'Ancian Regime... Dins sa realitat parlada, la deviá realament faire usatge pas qu'una minoritat infima. Per carrièras e a l'ostal, Corneille parlava normand. Lo pichòt pòble de París parlava pas tanpauc la forma de lenga de la Cort e dels potents).

4) Enfin, se pòt benlèu dire que l'occitanisme en general es en fauta d'aver pas prestat l'atencion que se meritava al rapòrt Cerquiglini, e popularizat tot aquò alprès dels occitanistas. Auriá calgut organizar una responsa organizada de las associacions occitanistas, e suscitar un fum de responsas individualas, tanlèu qu'auriá nasejat l'utilizacion tendenciosa de las "75 lengas de França". Del còp, o auriá copat d'intrada - e emai o auriá virat en nòstra favor. Al lòc d'aquò, sens encara a batalhejar sus las idèas despassadas de "pichòtas lengas localas innombrablas", "las lengas d'Òc", etc.Ne sortirem pas tant qu'aurem pas organizat un "observatòri" dels discorses sus la lenga occitana a l'ora d'ara. Cal crear un mejan de mesa en comun de las observacions de los qu'aquò interèssa per recampar, estudiar, faire conéisser, prepausar d'utilizacions de las colhonadas (i a pas d'autre mot) ditas o escritas de longa, encara a l'ora d'ara.

Es pas pus possible d'o tolerar.

Amistat SG

Apondon personal

La classificacion romantica de las lengas vengudas del latin daissèt :

Lenga d'Oil = francés

Lenga d'Òc = occitan

Lenga de Sí = espanhòl, italian e portugués

Lo catalan èra pas classificat per Dante...

Quand s'emplega "Lenga d'Òc" per la lenga parlada uèi, se cal emplegar "Lenga d'Oil" per la lenga parlada a París, uèi ! E alara caldriá parlar de francofonia o de langue-doil-fonie ? Donc per èstre coërent, occitan es lo mot que cal emplegar e francés es lo mot emplegat. E dins lo francés tal coma dins l'occitan o dins d'autras lengas d'aquesta planeta, es una lenga faita de dialècte e donc de diversitats lingüisticas, de tota mena, verticala o territoriala, veire istorica e futura !

Tèxte istoric : «Afar Calàs» o Tractat sobre la tolerença.

Quand la justícia francesa mata los occitans... Quand Joan Calàs es estat matat, Voltaire escriviá :
« La matança de Calàs, cometuda dins Tolosa ambe lo glabi de la justícia*, lo 9 de març de 1762, es un dels pus singulars eveniments qu'amerítan l'atencion de nòstra edat e de la posteritat. S'oblida lèu aquesta massa de mòrts que son tombats dins la batalhas sense nombre, sense que perqué es la fatalitat inevitabla de la guèrra, mas perqué los que moríscan per la sòrt de las armas podiá, atanben bailar la mòrt als enemics, e an pas ges cadut sense se defendre. Aquí ont lo dangièr e l'avantatge son similars, l'estonament s'atuda, e la quita pietat s'aflaquís ; mas se un paire de familha inocent es liurat a las mans de l'error, o la passion, o del fanatisme ; se l'accusat a cap defensa que sa vertut : se los arbitres de sa vida an pas cap riscar en lo còltrencar que de s'enganar ; se pòdon matar sense pena per un arrest, alara lo crit public puja, cadun temís per se-meteis, se vei que digun es en securitat per sa vida dabans un tribunal installat per velhar sobte la vida dels ciutadans, e totas las votzes s'amássan per cridar vengença. »
Voltaire, Tractat de la tolerança, debutat en octobre 1762, e acabat e, 1763, imprimit a Ginèbra per la maisson Cramer. Voltaire zo difusèt tre 1763.
* nòta del godilhaire, justícia francesa en tèrra occitana.

Egalitat republicana : enfin !

Neuilly/Seine = Versailles

Sortit del Courrier International.

EuroDisney es visitat .... es lo TOP !

Sortit del Courrier International.

JÒCS OLIMPICS e collaboracionismes esportius

Francofonia en Africa : un document

Es vertat, mas los redactors an oblidat que lo poder parisenc -nacionalista d'expansion- a decidit de parlar e escriure en anglés, ara ....

Quand "massviolence.org" escriu sonque en anglés

A l'escasença de la sortida d'un site Internet publicat a París e solament en lenga anglesa...

La violéncia lingüistica francesa serà presenta dins aqueste site Internet, segur.

Lo crit de guèrra dels independentistas...

« L'indépendance , c'est un pont : avant, personne n'en veut, après, tout le monde le prend. » Félix Leclerc.

La frasa es notada amontnaut de la portada del jornal parisenc L'Humanité. L'Humanité publica regularament los dorsiers dels comptes renduts d'activitats dels elegits comunistas franceses.

EDR !

Lo PCF refuzèt de reconéisser lo "PC Algerian" quand l'Argèria èra considerada coma francesa, abans 1962.