De l'utile e de l'Onèste

Libe tresen deus Assaigs d'en Michel de Montaigne

(En lo capítol purmèir)

[B] Digun èi hòratocat per aver dit fotesas. Lo malastre èi d'ac díder de manèira estranha.

Nae iste magno conatu magnas nugas dixerit (1).

Aquò me tòca pas. Las miunas m'escápan autanplan leugeirament que las valorízan. D'en pertot hòrt plan pòdon venir. Las deishariái suu pic, a pauc de còst que i aguèsse. E las non crompi, nimai las vendi que çò que mesúran. Parli au papièr tau parli au purmèir que encontre. Que n'aguèsse de vertat, vaquí lo dequé.

[...]

Escrit au entorn de 1559 per un autor gascon-lemosin Michel Eyquem dit Michel de Montaigne.

(1) Terença. Heautontomoroumemos, acte III, scèna cinc :«Çaquelà dab un drin d'esfòrç, aqueste nos dirà mantuas bèras peguesas.»